Η διδακτορική διατριβή της Myrtia Hellner εξετάζει την αρχαιολογική φωτογραφία στην Ελλάδα έως την εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας. Πραγματεύεται διεξοδικά την εξέλιξη της αρχαιολογικής φωτογραφίας στην Ελλάδα από την εμφάνισή της έως πρόσφατα, δηλαδή έως την αντικατάσταση της αναλογικής φωτογραφίας από την ψηφιακή, και συνεξετάζει τα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα της εκάστοτε εποχής, εφόσον η φωτογραφία αντικατοπτρίζει τη χρονική στιγμή της λήψης και τις κοινωνικές αντιλήψεις της εκάστοτε εποχής. Σε επιμέρους κεφάλαια εξετάζονται ειδικότερα θέματα αναφορικά με την εμφάνιση της αρχαιολογικής φωτογραφίας, το σκοπό της ανά εποχή, την αλληλεπίδραση φωτογραφίας-εποχής, τη συμβολή φωτογράφου και αρχαιολόγου, την εξέλιξη της φωτογραφίας σε ιστορικό τεκμήριο και μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης ή, τέλος, την αντικειμενικότητά της. Η παρούσα εργασία καλύπτει ένα κενό στην έρευνα, καθώς η ιστορία της φωτογραφίας στην Ελλάδα έχει μελετηθεί διεξοδικά, όχι όμως η αρχαιολογική φωτογραφία. Η εργασία αποτελείται από δύο μέρη και ένα επίμετρο.

Το Μέρος Ι πραγματεύεται συνοπτικά την ιστορία της φωτογραφίας και ειδικότερα την απεικόνιση αρχαιοελληνικών μνημείων πριν από την εφεύρεση της φωτογραφίας και εξής, τους φωτογράφους αρχαιοτήτων και την αντιμετώπιση της αρχαιολογικής φωτογραφίας από τους αρχαιολόγους. Το Μέρος ΙΙ συνιστά το σημαντικότερο τμήμα της μελέτης, προσωπική συμβολή της γράφουσας, και περιλαμβάνει την ανάλυση τριών επιμέρους περιπτώσεων εργασίας, που αντιστοιχούν σε τομείς της αρχαιολογικής φωτογραφίας, δηλαδή τη φωτογράφιση μνημείων με την περίπτωση της αθηναϊκής Ακρόπολης, τη φωτογράφιση ανασκαφικών εργασιών με την περίπτωση της αρχαίας Ολυμπίας και, τέλος, τη φωτογράφιση γλυπτών, έναν από τους δυσκολότερους τομείς της αρχαιολογικής φωτογραφίας, με την περίπτωση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών. Η εργασία ολοκληρώνεται με την παράθεση των συμπερασμάτων.